Kumrular: Sevgi, Şefkat ve Merhametin Sembolü

Güvercinin amca çocuğu, üveyiğin evcili, tüm yerleşim yerlerinin sevimli ve ürkek kuşu kumrular... Sevgi ve muhabbetin sembolü. Kumrular gibi... Mart ayında kuluçkaya yatıyorlar. Kuluçka genellikle 21 gün sürüyor ve çoğunlukla iki yumurta yumurtluyorlar.

Geceleri erkek (baba) yumurtaların üzerinde otururken gündüzleri dişi (anne) yumurtaların üzerinde duruyor. Eşi kuluçkadayken diğeri yuvaya en yakın yerde bulunup yuvayı gözetliyor. Anne kuş çok acıkması halinde gündüz kısa süreliğine yiyecek bulmaya gidebiliyor. Bu sırada baba kuş yuvayı yakından gözetlemeye devam ediyor.

Kumruların yuvaları tam anlamıyla çer çöpten oluşuyor. Yuvasını amacı dışında süsleyip emek harcamıyorlar. Biliyorlar ki hayat fani, insanoğlu zalim. İnsan her an yuvalarını dağıtabilir.

Bütün canlılar gibi, kumrular da dünyadaki nihai gayelerine odaklanmışlar: Üç haftada yavru yapıp 10-12 günde yavrularını yuvadan uçurmak! Bu İlahi ilham gerçekleşince bir daha yuvada kalmıyorlar.

Nesillerini geleceğe taşımak için her şeyi göze alıyorlar. Mesela, kuluçkadayken bir zalim insan tutup kaldırmaya çalışsa elinden geldiğince direniyorlar; hatta yumurtalarının kırılmasını göze alıyorlar. Bir yılan yumurtalarını yemeye kalkarsa ölesiye mücadele edip kafalarını yılana kaptırabiliyorlar. Olağanüstü bir şefkat kahramanı!

Kendilerine zarar vermeyen, yem ve su veren insanı kesinlikle tanıyorlar ve yanına kadar sokuluyorlar. Onlarla konuşunca dikkat kesilip dinliyorlar. İnsandaki dinlememe ve söz kesme huyu kumrularda kesinlikle yok.

İlgilenen insanı çok uzaktan ve perde arkasından görüp yanına sokuluyorlar. İnsanın yuva yapması için koyduğu ince dal ve ipleri alıp yuvalarını inşa ediyorlar. Hatta, şefkatli bir insanın bulunduğu odaya girip yakınında tur atıyorlar.

Bizler de onların yuva yapmasına ve yuvasının korunaklı hale gelmesine yardım ettik. Peygamber Efendimiz (asm) “Siz yerdekilere merhamet edin ki göktekiler de size merhamet etsin” buyurmuştu.

Yeryüzünde merhametin iyice azaldığı, belaların çoğaldığı ve bereketin kalmadığı bu dönemde, şehir cangılında bize vefa gösteren tek canlı kaldı: KUMRULAR